پلاستیک ها:آینده پیش رو برای خودرو سازان در جهان پلیمرها

حتمالا همه‌ی ما صحنه‌ای از فیلم فارغ‌التحصیل را به یاد داریم که در آن شخصیت بن برادوک با بازی داستین هافمن در حالی که مدرک فارغ‌التحصیلی خود را در دست دارد توسط آقای مک‌گویر به کنار کشیده می‌شود تا رمز پیروزی را از زبان او بشنود:

“من فقط می‌خواهم یک کلمه به تو بگویم، فقط یک کلمه. به من گوش می‌کنی؟

بله آقا، گوش می‌کنم.

پلاستیک‌ها. آینده‌ی بسیار خوبی در (صنعت) پلاستیک‌ها وجود دارد. در موردش فکر کن، در موردش فکر خواهی کرد؟ بله. فکر خواهم کرد

دیگه کافیه این یک معامله است.”

امروز بعد از گذشت ۴۰ سال از زمانی که مک‌گویر این کلمات را بر زبان آورد، پلاستیک‌های مهندسی موادی هستند که آینده‌ی دو صنعت خودروسازی و شیمیایی را می‌سازند در حالی که نگرانی‌های زیست محیطی به شکل فزاینده‌ای هر دو صنعت را تحت تاثیر قرار داده است. حتی در کشورهای در حال توسعه هم قانون‌گذاران قوانینی وضع کرده‌اند که به موجب آن آلاینده‌های حاصل فعالیت انسان‎ها که محیط زیست را تهدید می‌کنند باید کاهش پیدا کند. علاوه بر این انتقادهای بازار جهانی (بر وضعیت کنونی) باعث تغییر عمیق در تولید جهانی خواهد شد. هم‌زمان افزایش رقابت به منظور تصاحب منابع انرژی و رشد تقاضای خودرو سبب افزایش قیمت نفت می‌گردد و افزایش قیمت نفت به ازای هر بشکه ۱۵۰ دلار (چندان) غیر واقعی به نظر نمی‌رسد. قانون‌گذاران در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه به منظور کاهش هزینه‌های انرژی و خطرات زیست محیطی قوانینی درباره‌ی استانداردهای آلاینده‌های خروجی از وسایل نقلیه وضع می‌کنند و هم‌چنین  روی آوردن به بازیافت را تشویق می‌کنند. به عنوان مثال (از تغییرات در الگوی تولید) می‌توان به تمایل ساخت وسایل نقلیه سبک اشاره کرد. از سال ۲۰۰۸ – در این سال اقتصاد جهانی در نازل‌ترین وضعیت خود قرار گرفت- متوسط وزن وسایل نقلیه حدود ۲۰% کاهش پیدا کرد، که به عبارت دیگر به معنی کاهش ۲۰% تولید آلاینده‌ به ازای هر وسیله نقلیه می‌باشد. تحلیلگران پیش‌بینی می‌کنند که تا سال ۲۰۲۰ در اروپا وزن متوسط هر وسیله نقلیه اندکی بیش از ۱ تن باشد در صورتی‌که متوسط وزن وسایل نقلیه در سال ۲۰۱۰ در حدود ۱٫۵ تن بوده است. دلیل اصلی گرایش به ایجاد چنین تغییری این است که وسایل نقلیه سبک بازده سوخت بالاتری دارند. از جمله راه‌کارهای دیگر برای افزایش بهره‌وری سوخت استفاده از قطارهای با نیروی محرکه الکتریکی است که موجب سنگین­تر شدن قطار می‌گردد. موتورهای استاندارد حدود ۱۲% از وزن ماشین را تشکیل می‌دهند در صورتی که در قطارهای الکتریکی به دلیل وجود باتری‌های سنگین این مقدار تا ۲۰% افزایش پیدا می‌کند. به منظور تامین بازده سوخت، خودروسازان از مواد با وزن کم مانند پلاستیک‌ها و اجزایی با پایه‌ی بسپاری استفاده می‌کنند. در سال ۲۰۰۰ پلاستیک‌ها حدود ۱۴% از متوسط وزن وسایل نقلیه را تشکیل می‌دادند، این مقدار تا سال ۲۰۲۰ به ۱۸% افزایش پیدا خواهد کرد.

برگردان: مهندس محدثه لطیفی

اشتراک گذاری :